بامداد امروز، یکشنبه، با خبر تلخ درگذشت ویتنی هیوستون، خواننده افسانه‌ای دنیای موسیقی پاپ آغاز شد. ساعاتی بعد یکی از همکاران از بخش پارسی بی.بی.سی تماس گرفت و خواستار یک گفتگوی زنده درباره این هنرمند شد.
متن این گفتگوی زنده که طبیعتا تنها یکبار پخش شد، در سایت بی.بی.سی نیامده و حیفم آمد در این روز، آنرا برایتان ننویسم. یاد و خاطره این هنرمندان گرامی باشد. صدای پرطنین او، بارها بسیاری از ما را دگرگون کرد.
«فوت ویتنی هیوستون برای خیلی از ایرانی‌ها، جدا از جنبه خوانندگی این هنرمند، شاید یادآور یک دوره از تاریخ چند دهه اخیر باشد؛ دوره ای از شرایط بسیار بستهء اجتماعی در ایران، که ماهواره ای در کار نبود، اینترنتی وجود نداشت و نوارهای ویدئویی تنها راه ارتباطی مردم با دنیای بیرون بودند.
نماهنگ های ویتنی هیوستون، و به ویژه فیلم «بادیگارد» که در سال 1992 با کوین کاسنتر در آن بازی کرده بود یکی از همین نوارهای ویدئویی بود که بین مردم دست به دست می شد و آنقدر کپی شده بود که دیگر رنگ و تصویرآن رفته بود!
محبوبیت زیاد ترانه‌های فیلم "بادیگارد" البته محدود به ایران نبود. در سال 1994 آلبوم ترانه‌های این فیلم، جایزهء "گرمی" را برد و ترانهء I will always Love You همچنان پُر فروش ترین ترانهء تاریخ موسیقی از یک خواننده زن است.
"بادیگارد" ضمنا نخستین تجربهء سینمایی ویتنی هیوستون بود. او فعالیت در این زمینه را در سالهای بعد هم هم ادامه داد، مانند فیلم The Preacher's Wife (همسر کشیش) که در سال 1996 ساخته شد و آلبوم موسیقی‌اش در بین آلبوم‌های موسیقی که تِم مذهبی دارند، پرفروش ترین آلبوم شد.
اما فعالیت‌های ویتنی هیوستون، محدود به دنیای موسیقی و سینما نبود. بخشی از مورد توجه ترین فعالیت‌های او مربوط به زمانی است که یک رژیم نژادپرست در آفریقای جنوبی بر سر کار بود. در آن دوره ویتنی هیوستون حاضر نبود با مراکزی که با این حکومت، پیوندهای اقتصادی دارند همکاری کند. او همچنین در ژوئن 1988 در یک کنسرت بزرگ در لندن شرکت کرد برای هفتادمین سال تولد نلسون ماندلا که در آن زمان زندانی بود. بیش از هفتاد هزار نفر به این کنسرت آمدند و درآمد هم برای کمک به بنیادهایی خیرخواهانه ای استفاده شد که علیه حکومت آپارتاید آفریقای جنوبی فعالیت می کردند. یک سال بعد هم ویتنی هیوستون یک بنیاد خیریه را خودش ایجاد کرد برای کمک به کودکان در سراسر دنیا.
در سال 1998 ویتنی هیوستون باز هم روی موسیقی متمرکز شد و چهارمین آلبوم استودیویی اش را منتشر کرد به نام My love is Your Love. این آلبوم به نسبت آلبوم های قبلی ویتنی هیوستون در رتبه بسیار پایین‌تری قرار گرفت و برای مثال در جدول «بیلبورد 200» آمریکا در رتبه سیزدهم قرار گرفت ولی باز هم در سطح بین المللی از جمله آلبوم های پرطرفدار محسوب می‌شود.
این افت محبوب کاری در سالهای پایانی دهه 1990 در واقع همزمان است با کنسل شدن یک سری از کنسرت‌های ویتنی هیوستون، برنامه‌های رسانه‌ای و در نهایت، آغاز شایعات درباره اعتیاد او به مواد مخدر.»
(پخش: بخش خبری 17:30 بی.بی.سی فارسی- 12 فوریه 2012)
۱ نظر:
چه حرفی می‌شه زد جز این که روح‌شان شاد. صدای خاص و به یاد ماندنی داشت که هرگز از ذهن پاک نمی‌شه و بنظر بعید میاد که کسی حالا حالا‌ها بدنیا بید با این صدا.
ارسال یک نظر