وبلاگ شخصی پژمان اکبرزاده
Pejman Akbarzadeh Personal blog in Persian
فیس‌بوک / Facebook - تویتر / Twitter - تارنما / Website


۱۳۹۰ مرداد ۱, شنبه

نمادی تازه برای شیرازی‌های دوست داشتنی؟

این عکس ِ بچهء یکی از همکلاس‌هام در شیرازه. وسایل رزم هم همراشه! (بالش و ملافه)
کاهو سکنجبین هم باید همون پَس پُشتها باشه!
نظرتون چیه که این عکس را به عنوان نمادِ شیرازی‌های دوست داشتنی و اهلِ حال استفاده کنیم؟ :)




۱۳۹۰ تیر ۲۶, یکشنبه

عکسی حسرت‌برانگیز از دانشجویان دانشگاه تهران در دهه ۱۳۵۰

برای من که در ایران ِ پیش از انقلاب زندگی نکرده‌ام، حتا تصور اینکه این عکس در دانشگاه تهران گرفته شده دشوار است.

بارها اندیشیده‌ام که ای کاش شاه با مخالفان، بیشتر مدارا می‌کرد، به رسانه‌ها آزادی‌های گسترده‌تری می‌داد و کمتر وابسته به برخی دولت‌های غربی بود تا این وضع اسفناک امروز برای مردم شکل نمی‌گرفت. 

شاید شاه در برخورد با روحانیون نیز باید سیاستمدارانه‌تر عمل می‌کرد. او به جای ریشهء مذهب را هوشیارانه زدن، به راضی کردن روحانیون پرداخت و سفرهای سالانه به مشهد و تظاهر به دین‌داری، از نشانه‌هاست.

البته نشستن پشت کامیپوتر در سال ۲۰۱۱ و اظهار نظر در مورد اینکه شاه در آن زمان چه باید می‌کرد کار آسانی‌ست! چون مردمی که خونخواریِ حکومت اسلامی را بیش از سه دهه است که با پوست و خون‌شان تجربه کرده‌اند هنوز در خیابان فریاد می‌کشند:«یا حسین، میرحسین»! و یا قاتل رستوران میکونوس، رفسنجانی، را به عنوان یک چهرهء هوادار  ملت تلقی می‌کنند...

فکر می‌کنم تا روزی که نگاه و عملکرد ما در پیوند با مسایل ایران تا این حد سطحی، ذهنی و ناشیانه است همین آش است و همین کاسه.
TEHRAN UNIVERSITY GRADUATES IN 1970s... when Persia was a part of the world.

I always tell myself if the Shah was more tolerant with the opposition groups and the media and less attached to certain Western governments, perhaps we would never end up in this terrible situation with the Islamic regime…. I do not know,... it's easy that in 2011 I set in front of PC in Holland and say what Shah had to do on that in 1970s in Iran!

۱۳۹۰ تیر ۲۴, جمعه

اثری به‌یاد ماندنی حاصل همکاری انوشیروان روحانی، بیژن سمندر و لیلا فروهر

شیراز. درست یادمه! صبح یه روز جمعه بود که برادرم ویدئوی نوروز  1371 / 1992 رو از دوستش امانت گرفت تا ببینیم. این ویدئو با ترانه‌ای با صدای لیلا فروهر آغاز می‌شد: «بهانه».

شیوهء درست کردن ویدئو هم برای ما بچه‌های ده - دوازده ساله جالب بود. تا اون زمان هر چی ویدئو از خوانندهای ایرانی دیده بودیم بیشترش توی استودیو از دو سه تا زاویه و خیلی ساده درست شده بود. 

فکر می‌کنم علیرضا امیرقاسمی که این ویدئو رو درست کرده و دیوید دیکتوری که در همون سالها خیلی کارش گل کرده بود حرکتی در نماهنگ‌های ایرانی ساختن پدید آوردن. و البته اوایل دهه 1980 رافی خاچاطوریان که البته روی داستان بیشتر کار می کرد تا تکنیک‌های ساخت ویدئو.

به هر حال، ترانه‌ای که لیلا در اون نوروز تقدیم ایرانی‌ها کرد، سخت به دل من نشست. موسیقی زیبای اون از انوشیروان روحانی بود؛ ترانه سرا: بیژن سمندر. نامی از تنظیم کننده ترانه در ویدئو نیست ولی به گمونم، شهرداد روحانی باشه که در زمینه موسیقی لایک بسیار خوش‌ذوق هست و هم کارهای زیبایی در این زمینه ساخته و هم تنظیم کرده.

شما هم این ترانه زیبا رو بشنوید و لذت ببرید. 



۱۳۹۰ تیر ۱۸, شنبه

خاطراتی تلخ از هجده تیر و کنسرتی که به احمد باطبی تقدیم شد

روزهای هجده تیر ۱۳۷۸ برای بسیاری از ما به نوعی، یادآور خاطراتی تلخ است. آن روزها برای من نیز علاوه بر آنچه در کوی دانشگاه تهران رخ داد، یادآور از دست دادن پدر است.

همه اینها در ذهن من فضای ویژه‌ای از آن دوران رقم زد که شاید ابراز آن در اوت ۲۰۰۸ در کنسرت دانشگاه کُلن به اوج رسید؛ زمانی که نماد اعتراضات هجده تیر، احمد باطبی، موفق شد خود از آن شرایط نجات دهد.

در تابستان ۲۰۰۸ در یکی از برنامه‌های صدای آمریکا، موقعیتی پیش آمد تا از آن برنامه و زمینه‌هایش به کوتاهی صحبت شود. سپاس از بهنود برای ایجاد این موقعیت و سپاس از اختر و رومن برای برگزاری برنامه در کُلن.



۱۳۹۰ تیر ۱۳, دوشنبه

پیشی با یه چشم عکاس رو می‌پاد

با این پیشی خانوم، بامداد یکشنبه در حومه لاهه آشنا شدم. حسابی روی زانوهای من ولو شد ولی در حین بهره‌مند شدن از ناز و نوازش بنده، یه چشی عکاس رو هم زیر نظر داشت. پدر سوختهء پنجولی!