هفته گذشته به عنوان شنونده در نشست کنگره ایرانیان کانادا شرکت کردم. برنامه ای بود با عنوان "من یک ایرانی-کانادایی" هستم که در کتابخانه عمومی تورنتو سازماندهی شده بود.
سخنرانیهای جالبی در برنامه ایراد شد و بخشی هم به پرسش و پاسخ اختصاص داشت. ولی چیزی که برای من بسیار ناامید کننده بود اینکه در این شهر حدود صد هزار ایرانی ساکن است ولی تعداد شرکت کنندگان در این برنامه از شصت-هفتاد نفر فراتر نمی رفت.
اینجا دیگر بحث برنامه های سیاسی مربوط به ایران و احساس خطر برای بازگشت به کشور نبود که بگوییم مردم می ترسند شرکت کنند. برنامه درباره زندگی خودشان در کانادا بود و حق و حقوقشان.
نمی دانم مردم ما چه زمانی به این حقیقت می رسند که ایجاد تغییرات مثبت در محیط زندگیشان تنها با مشارکت و کوشش ممکن می شود. همه دچار این توهم هستیم که دیگران دایم در حال توطئه کردن علیه مان هستند و البته دست آویز خوبی است برای تلاش نکردن. بهانه ای عالی برای ملتی تنبل!
حضور بسیار کم رنگ ایرانیان در این برنامه در تورنتو مرا یاد انتخابات چند ماه پیش در هلند انداخت. با برخی از ایرانیان که در شهرهای کوچک هلند زندگی می کردند صحبت میکردم. آنها ناخرسند بودند که چرا احزاب دست راستی در منطقه آنها رای بالایی آورده. از آنها پرسیدم "شما که شهروند هلند هستید در انتخابات شرکت کردید تا جلوی پیشروی آنها را بگیرید؟!" گفتند: نه !
من واقعا نمی فهم در ذهن مردم ما چه می گذرد! تا زمانی هم که شیوه نگرش و مشارکت اجتماعی سیاسی مان را تغییر ندهیم وضعیت همین است.
Iranian Canadian Congress - Persian Canadians - Community - Toronto Public Library
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر