در ایران به دلیل فضای بسته، فعالیت عادی گروه های مخالف دولت امکان پذیر نیست ولی در خارج از ایران این فضا وجود دارد.
کمی که در میان این گروه‌ها بچرخید - به نظر من - در می‌یابید که کمتر کسی دغدغه‌اش آزادی ایران است. عموماَ به دنبال تبلیغ گرایش سیاسی خود و پیدا کردن جایگاهی برای خود هستند. البته این موضوعی است که شاید اساساَ در «سیاست» وجود داشته باشد و نه تنها محدود به ایران.
از سویی دیگر، بخش بسیار ناچیزی از ایرانیان علاقه‌ای به شرکت به فعالیت‌های اجتماعی-سیاسی از خود نشان می‌دهند و تنها به فکر منافع شخصی خود هستند. انتقاد از جمهوری اسلامی تنها در حد حرف است.
در چنین اتمسفری چگونه می‌توان به چیره شدن به سلطه جمهوری اسلامی بر ایران اندیشید؟
شما چه دیدگاهی دارید؟
۱ نظر:
البته این که سیاستمداران به دنبال قدرت هستند که خوب طبیعی است و اصلا کار سیاستمدار این است، اما نکته مهم این است که اکثر کسانی که به عنوان اپوزوسیون شناخته میشوند با خود انقلاب اسلامی مخالفتی ندارند، به جز سلطنت طلب‌ها که به دست مردم به زباله دان تاریخ فرستاده شدند دیگر گروه‌ها دلسوز انقلاب هستند و اگر هم انتقادی میکنند به خاطر تقویت انقلاب و در مسیر صحیح قرار گرفتن که همان آرمان اولیه امام و انقلاب به معنای استقلال و آزادی است. مردم هم همانطور که به وضوح میبینیم مخالف شدید بی بند و باری قبل ا ز انقلاب هستند و یاد و خاطره شهدای انقلاب اسلامی را از جمله شهدای ۱۷ شهریور گرامی می‌دارند و در جهت پیاده کردن آرمان‌های اصیل انقلاب میکوشند. شاید برای بعضی این توهم ایجاد شده بود که شاید مردم به سکولاریسم و بی بند و باری و فساد متمایل شده باشند اما به لطف خدا به همه ثابت شد که مردم همچنان بر انقلاب اسلامی خود پافشاری میکنند و به هیچ وجه بازگشت به عقب را بر نمیتابند.
ارسال یک نظر