من بارها و بارها از تلاش‌های فعالان حقوق زن شنیده و خوانده ام. اما یک موضوع را ندیده‌ام که هیچگاه تمرکزی جدی بر آن شده باشد. یکی از توهین آمیزترین رفتارهای بشری:
تصور کنید که مادری تحصیل کرده و متشخص دارید که در تربیت شما از هیچ کوششی فروگذار نکرده. در محل کارش، در محل تحصیل شما، در میان بستگان و دوستان همه برای او احترام قایلند.
مادر شما تصمیم می‌گیرد چندی روزی را برای شرکت در همایشی به خارج از ایران سفر کند. یا از خارج برای دیدن خانواده‌اش به ایران سفر کند. ادارات دولتی جمهوری اسلامی و یا سفارت‌خانه‌های ایران به او می‌گویند: «باید شوهرت را بیاوری تا اجازه خروجت را امضا کند»!!
من هر چه به این موضوع فکر می کنم نمی توانم تصور کنم که چطور چنین چیزی روزانه رخ می‌دهد و چطور ممکن است بسیاری از زنان ایرانی که با این موضوع برخورد می‌کنند حاضرند این ننگ را تحمل کنند!
من هر چه به این موضوع فکر می کنم نمی توانم تصور کنم که چطور چنین چیزی روزانه رخ می‌دهد و چطور ممکن است بسیاری از زنان ایرانی که با این موضوع برخورد می‌کنند حاضرند این ننگ را تحمل کنند!
البته منظورم این نیست که اگر زنی تحصیل کرده نبود باید شوهرش اجازه دهد. منظورم تنها نشان دادن ژرفای فاجعه بود.
فکر کنم اگر این موضوع هم در کنار موضوعهای دیگر بهش پرداختن بی ضرره!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر