امروز، پانزدهم دسامبر، گروهی از ایرانیان هلند برای آزادی زندانیان سیاسی در ایران، در لاهه گردهم آمدند. این عکس در پایان برنامه گرفته شد که حیفم آمد آنرا به شما نشان ندهم :)
این گردهمایی حدود دو ساعت در برابر پارلمان هلند در جریان بود. بسیاری از شرکت‌کنندگان، عکس‌های نسرین ستوده را در دست داشتند که توسط آمنستی اینترنشنال (بخش هلند) برای کمپین آزادی او چاپ شده است.
سعید شعبانی، فعال سیاسی و آرش صامتی، پناهنده سیاسی از جمله سخنرانان این برنامه بودند. سعید و آرش در سخنرانی‌های یکسانی که به زبان‌های پارسی و انگلیسی ایراد شد گفتند:
«ما ایرانیان مقیم خارج، دچار محدودیت‌های حکومت ایران در این شرایط ، ما هستیم که باید افکار عمومی را نسبت به شرایط ایران، حساس نگه داریم. حضور ما در گردهمایی‌های اعتراضی علیه دولت ایران، توجه بیشتر جامعه جهانی، رسانه ها و همچنین فعالان داخلی را به دنبال خواهد داشت.
کوچک ترین تاثیرگذاری بر فضای بستهء ایران، یک گام با ارزش است. و به همان اندازه، بی تفاوتی به بحران حقوق بشر در ایران، به بسته ماندن فضای کشور یاری خواهد رساند. سکوت در این موقعیت، مهلک ترین ضربه به فعالیت‌های کسانی است که با به خطر انداختن جان و امنیت خود، برای داشتن ایرانی آزاد تلاش می کنند.
نسرین ستوده، یک زن، یک مادر و یک فعال حقوق بشر، یک تنه سیستم قضایی جمهوری اسلامی را به چالش کشیده است. ستار بهشتی، یک وبلاگ نویس، یک کارگر در جنوب تهران، به قیمت از دست دادن جان خود، توجه جهان را بار دیگر به بحران حقوق بشر در ایران جلب کرد... در چنین شرایطی ، سکوت ایرانیانی که در کشورهای آزاد زندگی می‌کنند، بزرگترین خیانت به هم میهنانشان در داخل ایران است. بیایید ایرانیان مقیم ایران را هم در داشتن حق نفس کشیدن و زندگی کردن سهیم کنیم...»
---------
تعدادی از ایرانیان مقیم هلند که معمولا در گردهمایی‌های اعتراضی علیه دولت ایران شرکت می‌کنند گویا به دلیل گرایش متفاوت برخی دیگر از شرکت کنندگان در ایران برنامه حضور نداشتند.
اپوزیسیون دولت ایران هنوز درگیر بچه‌گانه ترین رفتارها نسبت به گروه‌هایی با گرایش‌های دگرگونه است. حال آنکه ظاهرا همه بر سر ایجاد فضای باز سیاسی در ایران و آزادی زندانیان سیاسی توافق دارند. و امید که بیهوده نباشد تکرار این سخن که تا در این رفتار و رویکرد دگرگونی بنیادینی رخ دهد، ما برای تاثیر گذاری ناچیزی بر شرایط ایران، راه به جایی نخواهیم بُرد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر