از چند روز پیش، چند جلد روزنامه قدیمی پیدا کرده‌ام و نشستم مثل خوره زیر و روشون می‌کنم. از تعدادی از مقاله‌های سیاسی، اجتماعی و هنری که به نظر جالب میومد عکس گرفتم تا کم کم بذارم در وبلاگ. ولی یکیش خداییش خدا بود !
مقاله‌ای با عنوان «برهنگی به سینمای ایران هم سرایت کرد» با عکسی برهنه از فرامرز صدیقی و فرشته جنابی در فیلمی که به نوشته روزنامه کیهان هوایی ( ۴ خرداد ۱۳۵۳ - ۲۵ می ۱۹۷۴)، کارگردانش خسرو هریتاش بوده و به خاطر داشتن صحنه‌های سکسی با اداره سانسور دچار مشکل شده!
من هیچ نظری درباره نظر سازندگان فیلم ندارم و خود فیلم را هم ندیده‌ام. در واقع اصلا نمی‌دونم این فیلم هیچوقت پخش شده یا نه. فقط همین فضای ایران در دهه ۱۳۵۰ برام جالبه و اینهمه تضاد در جامعه و در نهایت یک شبه، عوض شدن مردم.
امیدوارم فضایی به وجود بیات که بشه همه این فیلم‌ها، عکس‌ها، نوشته‌ها و ... رو مرور کرد. همین مرور، کلی تجربه و دانش بهمون می‌ده از کشوری که به قول ایلین شولینو، روزنامه‌نگار ایتالیایی، مانند همان آینه‌کاری‌هایش است که از دور، زیبا و پرکشش هست ولی از نزدیک، هیچ تصویر روشن و کاملی را نمی‌توانید در اون ببینید...
۶ نظر:
eyval damet garm ali bood! behtare adama ye rang bashan va faramarze sedigh....
faramarz sedigh alan tooye film haye irani hamishe naghsh hezbollahi va mamolan raeis nirooye entezami va az in ghabil bazi mikone ......baba velam kon rafigh...
http://www.whatsupiran.com/Profile/Faramarz-Sedighi/Photos
inam adrese sedighi
ey baba velam kon rafigh
چند سال پیش از این فیلم و در حالی که هنوز در فیلمهای ایرانی زن کاملاً برهنه دیده نمی شد ولی نیمه برهنه فراوان بود، مجله ای منتشر شد به نام "این هفته" که بنا بود همتای Play Boy در ایران باشد. تا جایی که به یاد دارم گمان نکنم بیش از یکی دو شماره اجازه ی انتشار یافت و به خاطر اعتراض مردم و چه بسا روحانیت اسلامی و مذهبیون دیگر منتشر نشد.
از یاد نبریم که حتی در کشورهای پیشرفته نیز فرهنگ برهنگی را همگان پذیرا نیستند ...
نامِ فیلم *آدمک * هستش و هیچ گاه پخش عمومی نشد.
I saw this film in cinema in Tehran. Great unforgettable movie. Yes it was sexy and shocking. It had some sexy scenes with Iren too.
ارسال یک نظر